Blijkbaar was ik niet de enige die ontzettend benieuwd was naar deze demonstratie: een groot aantal mensen was naar de Moriaan gekomen om te horen hoe een hoornsysteem klinkt. Een hoornsysteem, nota bene, van Nederlands fabrikaat. Gemaakt door Bd-design, het bedrijf van Bert Doppenberg. Website:www.bd-design.nl

De eerste aanblik was er één van verbijstering: leken de luidsprekers op het plaatje nog zo ‘lief’, in werkelijkheid bleken de hoorns een diameter van ruim 1 meter te hebben. Een zeer lage WAF*, dus. De hoorns waren geplaatst op een baskast, opgebouwd volgens het basreflex-principe. Bert legde uit dat de diameter van de hoorns bepalend is voor de laag-afsnijfrequentie van het hoornsysteem: hoe groter, hoe lager. Hij ging in op de complexe bijkomstigheden die het zo lastig maken om een goede hoornluidspreker te maken. Zo is bijvoorbeeld de gevoeligheid van de hoorn veel groter dan die van de baskast. Dit stelt speciale eisen aan de aansturing en plaatsing van de luidsprekers. Over aansturing gesproken: deze werd verzorgd door een 1-tweetje van een Array transistorversterker en 2 Unison Research monoblokken, die als schemerlampje niet zouden misstaan.

Maestro, laat de muziek maar komen! En dat laten de Doppenberg-hoorns zich geen tweede keer zeggen: de muziek wordt bijna op je schoot geworpen. Meedogenloos komen alle kraakjes en reuteltjes in het electrische systeem naar voren. Gebundeld, weliswaar: zoals het hoorns betaamt wordt geluid fors gebundeld, wat het onmogelijk maakt om overal in de zaal beide speakers te horen. Dit zijn wat ik noem ‘ego-speakers’, die een goede centrale zit van de luisteraar vereisen. Een beetje zoals mijn eigen oude Quad’s. Maar daar houdt iedere vergelijking op: geen terughoudendheid, maar actie. En hard! Volgens mijn achterbuurman doorkruisten wij bij Slagerij van Kampen de 120dB-grens. Dat had ik al gezien aan het rood oplichtende lampje op de Array-versterker.

De overgang tussen de baskast en de hoorn leek vrijwel naadloos. De bas was behoorlijk diep en, ondanks het basreflex-systeem, strak. Het hoog leek bij sommige muziekstukken, vooral met acoustische gitaar en viool, soms wat minder vloeiend. Hiermee bedoel ik, dat muziek in de hoogste regionen soms wat sprongsgewijs werd weergegeven. De oorzaak hoeft natuurlijk niet in de speakers te liggen, wellicht dat de Marantz CD-speler hier debet aan was.

Ik ben tot de eindconclusie gekomen dat hoornluidsprekers garant staan voor extreme reacties. Dit bleek al op de clubavond toen de Zingali’s werden gedemonstreerd. Hoe dan ook, Bert Doppenberg heeft blijk gegeven van zijn kunnen: hij heeft het vermogen om complexe technieken naar zijn hand te zetten. Dit was weer zo’n heerlijke demo, die ik voor geen goud had willen missen.

* WAF=Wife Acceptance Factor, een criterium dat bepaalt in welke mate je huisgeno(o)t(e) geïrriteert wordt door je voorgenomen aankoop. 10=niveau ‘melkpakje’, 0=auto pakken en terugbrengen.