ACV verenigt muziek met techniek

Hakkuhhhh met Ralph

 

Wat staat er te gebeuren als het jongste lid zich aanmeldt bij het bestuur met de mededeling dat hij graag een demonstratie wil geven aan de leden van Audio Club Velsen. De eerste gedachten die opkwamen waren: Hardcore, Terror, Speedcore, Splittercore, Old Skool. Is dit de muziek die wij onze leden, waarbij de gemiddelde leeftijd ver boven de 45 jaar ligt, nog wel voorzetten? Bovenstaande muzieksoorten heb ik verleden jaar van een collega geleend om eens een keer te beluisteren. 12 cd’s in een keer in je schoot geworpen met de mededeling: “ik ben benieuwd wat je ervan vindt”. Ik heb ze alle 12 helemaal afgeluisterd. De meeste waren van zo’n slechte opnamekwaliteit dat het niet uitmaakte of je de muziek afdraaide op een high-end installatie of een installatie die heel hard kan. Het frequentiebereik was zo beperkt van deze muziekopnames dat je geen dure installatie hoeft aan te schaffen.Sommige van de CD’s hadden verrassend creatieve invullingen van muziek. Jammer dat juist, van die nummers, de kwaliteit erbarmelijk slecht was. Gaat creativiteit gepaard met slechte geluidskwaliteit? Komt dit doordat de opnameapparatuur van mindere kwaliteit is omdat het in lowbudget studio’s wordt gemaakt? Zonder de mensen die wel van bovenstaande muzieksoorten houden te willen kwetsen, maar van mij mag de meerderheid van de nummers naar de eeuwige muziekvelden getransporteerd, en héél diep begraven worden. Dit zeg ik als audioliefhebber. Als regelmatige spinner kan deze opzwepende muziek, mits op respectabel volume afgespeeld, je tot ongekende prestaties (lees:enorme hoeveelheid zweetdruppels) leiden. Maar dat is natuurlijk een ander verhaal.

Ralph (20 jr.) is samen met vader Frans al sinds 2003 lid en zij zijn ook trouwe bezoekers. Hij heeft zijn installatie aangevuld met de Rotel (RXD1070) cd-speler van zijn vader omdat deze op een gewone manier openging. Zijn eigen cd speler had wat extra gereedschap nodig om de lade te openen en was ietsje minder geschikt om te demonstreren. De interlinks waren van Cardas en de luidsprekerbekabeling was van een onbekend merk. De geïntegreerde JVC versterker (JVC AX-R551) is de vervanger van zijn Luxman versterker die veel meer autoriteit vertoonde. Daarvan was één kanaal weggevallen en dus ook niet inzetbaar voor een demo.

 

okt2008_foto1

De luidsprekers waren in 1971 door een jeugdige vader Frans gebouwd en kwamen naar wat omzwervingen binnen de familie terug naar de bouwer. Ralph greep zijn kans waar en eigende zich deze kasten toe. De originele bouwbeschrijving van Philips was ook nog aanwezig en ik hoorde Arie vd Wint nog zeggen dat hij dit boekje ook nog had en dat dit wel dé zelfbouwhandleiding was in die tijd.

okt2008_foto2

In afwachting van het eerste Haknummer legt Ralph, Mari Boine op de cd-speler en er kwam muziek. Geen High End geluid, maar dat hadden we ook niet verwacht.van een speakersyeem van 37 jaar oud. In het hoog een scherp randje en in het stemmengebied was er wat scherpte en hardheid, maar er werd muziek gemaakt. De bas was typisch jaren 70 geluid en gonsde. Het fijne van dit soort avonden is dat we met leden onder elkaar zijn en er dus al gauw meningen werden uitgewisseld. Ralph kreeg het advies om naar een andere ( 2e hands) versterker uit te kijken. De voorkeuren waren merken als NAD of Rotel. Deze worden vaak op marktplaats voor een prikkie te koop aangeboden. Ook moest het onbekende merk speakerkabel nodig vervangen worden.

 

 okt2008_foto3

 

De 2e cd kwam aan bod en Djembe percussiongroup met Slagveld liet van zich horen. De installatie liet verrassend veel horen, maar dat is niet verwonderlijk want er zitten eigenlijk geen drukke stukken in met veel instrumenten. Het laag gonsde wel en op cd gaat het laag wat dieper dan deze installatie liet horen. Hetzelfde geldt voor de Improvisation van Antal Steixner. Het Rossini Duo klonk ook behoorlijk gedetailleerd, ook hier ging het niet over een complex muziekstuk.

 

 okt2008_foto4

okt2008_foto6okt2008_foto5

 

 

Met het volgende muziekstuk was de muzikale verbazing alom, is dit een 20 jarige, die gaat Hakkuuh? Nee, hoor Ralph gaat uit zijn dak met Zuster Clara, Zuster Clarissen, Megen. Een koor opgenomen in een kerk. Je kon duidelijk horen dat het een kerk was, wat een galm. Naar mijn mening is deze opname zijn doel voorbij geschoten, en hadden de opname-microfoons toch wat dichter bij het koor mogen staan. Maar ik ben niet bij opnames geweest, ken de omstandigheden niet, dus het is gemakkelijk te oordelen vanaf mijn luie stoel. De tekst was onverstaanbaar en sommige leden vroegen zich ook in wat voor een taal er werd gezongen. Vele muziekstukken kwamen aan bod, een paar wil ik er nog uitlichten. Jazz at the Pawnshop klonk heel overtuigend. Van het nummer van Queen (We wil Rock you) werd een mooie stage neergezet, ondanks dat het een heel slechte opname is. Ilse de Lange en Katy Malua klonken heerlijk. Wende is een aanrader. Nils Lofgren werd eigenlijk een beetje te hard gespeeld waardoor je de kasten teveel hoorde.

Toen kwam de afsluiter van Ralph zijn demo en werd er eindelijk gehakt met een hardstyle nummer van headhunterz – the sacrifice. Aan volume ontbrak het niet, het systeem ging loeihard en bleef nog goed geluid weergeven. Deze opname was, in tegenstelling tot in de inleiding besproken, wel van goede kwaliteit.

 

Conclusie

Een hele leuke verenigingsavond waarbij Ralph op eenvoudige maar hele leuke manier zijn  muziekkeuze en installatie presenteerde. Zeker in het begin van de avond was het erg stil. Dat geeft meestal aan dat men onder de indruk is van het gebodene. Natuurlijk was het geen High-End maar wel een feest van herkenning van een geluidsbeeld van 30 jaar geleden, maar dan zonder de openhaardvuur-, en grindpadengeluiden in de muziek. Er werd een behoorlijke stage neergezet en aan geluidsdruk ontbrak het zeer zeker niet. Ook nu weer het bewijs dat een lekker klinkende installatie betaalbaar kan zijn. De muziekkeuze was afwisselend en goed bij elkaar gezocht. Oude en recente opnames passeerden de revue, en de meeste zijn toch (potentiële) klassiekers waarvan ik mij voor kan stellen dat ze Ralph zijn eigen keuze zijn. Echter, ik mijn twijfels blijf houden over de Zusters.

Ralph,

Namens je medeleden, bedankt voor deze fijne avond.